Πρώτη αντίδραση έν θερμώ:
Εκει γύρω στο 20% ειμαστε μετρημένοι οι άνθρωποι της "κοινωνίας των πολιτών" στην ωραια μητρόπολη, το "λίκνο της δημοκρατίας", την Αθήνα μας.
Οφείλουμε στη Ολοκληρωτική Κρίση, τη μαύρη χαρά, για πρώτη φορά ίσως στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, το γεγονός οτι υπάρχουμε ως πολιτικό ρεύμα και εκφραζόμαστε δια του Καμίνη. Μη μασάτε, ειναι μεγάλο νούμερο και κυρίως δεν ειναι εύκολο, εφήμερο ή απλουστευτικό και-χωρις-πολυ-σκέψη να ψηφίζεις έναν τύπο σαν κι εσένα κι οχι τον κομματικό λάσποφόρο με όσο "δημοσιογραφικό κύρος" τον περιβάλλει.
Στη Θεσσαλονίκη επίσης, τη "φασιστούπολη" όπως τη λένε χαϊδευτικά μερικοί αγαπητοί μου φίλοι που ζουν εκει, ο Μπουταρης μια προςωπικοτητα που κατάφερε επιπροσθέτως να γινει trend ενός πολυ θετικού "λάιφσταιλ" κερδίζει έδαφος ηδη στον α' γύρο.
Ειναι γεγονός οτι οι Σαμαρας/Βενιζελος (γνωστός ιζνοουκγούντ) ως πολιτικοί "στρατηγικοί" τα έκαναν μαντάρα και χαιρομαι πολυ γι' αυτο. Είχαν και άλλες επιλογές στις αυτοδιοικητικές εκλογές,
τις απέρριψαν έν γενει και καταγράφουν χασούρα και γιούχα. Ζήτω!
Ο συριζα δεν σαρώνει, αντίθετα παγώνει. Χωρις συμμάχους και ερείσματα έξω απο το στενό κομματικό του ακροατήριο.
Οι ναζιδες σαρώνουν παρ´ όλο που πια και η κουτση Μαρία γνωρίζει καλα περι τίνος πρόκειται. Ας το χωνέψουμε: οι έλληνες φασιστες ειναι πολλοί και φανατικοί.
Ολα ειναι ανοιχτά αλλά στο δεύτερο γύρο οι Καμινης/Μπουταρης και ενα καλο ποσοστό του Ποταμιού μπορούν να φέρουν το πολιτικό σύστημα (με τη μορφή που το γνωριζουμε) ενα βήμα πριν το αναπόφευκτο τελος του.
Ειμαι καλυτερα απ οτι ημουν πριν απο εξη μηνες το ιδιο εύχομαι και δι υμάς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου