Καλημέρα, καλές εργασίες εύχομαι όπως είναι αυτονόητο. Υπάρχει μια διάχυτη αγωνία αυτοπροσιορισμού, η οποία εντείνεται από τις πιέσεις που δέχεται Το Ποτάμι να αυτοπροσιοριστεί. Μη μασάτε παρακαλώ. Μη μασάτε με τα αριστερόμετρα και τα πατριωτόμετρα. Δέκα εκατομμύρια Έλληνες, εφτάμιση δισεκατομμύρια όντα σ’ αυτόν τον πλανήτη, ο καθένας έχει την αποκλειστική, την προσωπική του ιδεολογία, όσο έχει και το προσωπικό του δαχτυλικό αποτύπωμα. Είμαστε ο καθένας μοναδικός. Όλοι έχουμε τα ίδια δικαιώματα και κανένας δεν έχει το προνόμιο του αλάθητου.
Να θυμίζετε, σε όσους χρειάζεται, ότι δεν είναι αριστερή πολιτική τα δανεικά κι αγύριστα. Δεν είναι πατριωτισμός η εύνοια σε ορισμένες ελίτ κατηγορίες πολιτών.
Δεν είναι αριστερή πολιτική να σπέρνεις ψεύτικες ελπίδες. Δεν είναι πατριωτισμός ο πολιτικός χειρισμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Δεν είναι αριστερή ιδεολογία το να τάζεις συλλογική ευτυχία και μάλιστα δια της προσλήψεως στο Δημόσιο. Δεν είναι πατριωτιμός η επίκληση της Παναγιάς, είναι θεομπαιχτισμός.
Αριστερή και πολιτική είναι η προσπάθεια της μείωσης της συλλογικής δυστυχίας παντού και διαρκώς, στο εισόδημα, στην εργασία, στην υγεία και στον ελεύθερο χρόνο. Πατριωτική πολιτική είναι να αισθάνεται κανείς περήφανος για τη χώρα του όταν οι νόμοι εφαρμόζονται στα ίσα για όλους κι όταν η χώρα του είναι πρωταθλητής στα δικαιώματα των πολιτών αλλά και των κατοίκων της ανεξάρτητα, καταγωγής, θρησκείας και σεξουαλικής προτίμησης. Αυτήν την πατρίδα υπερασπίζομαι εγώ. Αυτήν οραματίζομαι, αυτήν ονειρεύομαι.
Αριστερή πολιτική είναι να προσπαθείς να συνθέσεις και συμβιβασμούς ικανούς να φέρουν τα πράγματα ένα βήμα πιο κοντά στον ορθολογισμό και στην πραγματικότητα.
Εθνική πολιτική είναι να έχεις στρατηγική για την παιδεία και την καθημερινή κουλτούρα. Εθνικό είναι ό,τι δεν είναι ψέμα κι αριστερό ό,τι σε κάνει να δρας στον τόπο σου αλλά να σκέφτεσαι παγκόσμια, τον άνθρωπο, το περιβάλλον και την δημοκρατία.
Δεν υπάρχουν πια, λοιπόν, αυτά τα στερεότυπα, δεν υπαρχει η Δεξιά κι η Αριστερά; Υπάρχουν, και βέβαια υπάρχουν. Σήμερα όμως αυτά που έχουν σχηματιστεί, όχι μόνο στον τόπο μας, αλλά παγκόσμια είναι δύο στρατόπεδα. Οι δυνάμεις που ελπίζουν ότι θα καταφέρουν να συντηρήσουν την κοινωνική συνοχή σ’ένα επίπεδο και να κάνουν ένα βήμα μπροστά τις κοινωνίες και οι δυνάμεις της καταστροφής. Τέτοιες έχουν και στον τόπο μας, τέτοιες έχουν και στις Η.Π.Α. Και στην Αγγλία και παντού. Τα παραδείγματα είναι άπειρα. Παρακαλώ, καλές εργασίες, κάντε πολιτική, πάρτε αποφάσεις που να ανοίγουν δρόμους και αφήστε τον προσδιορισμό στους άλλους.
Να ‘στε καλά…
Ευχαριστώ πολύ…
